تاریخ : 1402/04/27
آنچه در این مطلب می خوانیم:
تبخال تناسلی یکی از شایع ترین بیماری های مقاربتی است که توسط ویروس تبخال ساده هرپس سیمپلکس (hsv) ایجاد می شود. این ویروس دارای دو نوع اول و دوم است که اکثر مبتلایان به تبخال تناسلی، ازطریق ویروس نوع دو HSV-2 آلوده می شوند. ویروس تبخال نوع یک، معمولاً عامل ایجاد تبخال در اطراف لب و دهان است. هرچند که امکان انتقال ویروس تبخال نوع یک به آلت تناسلی و ابتلا به تبخال تناسلی وجود دارد. علائم تبخال تناسلی بسیار محدود و گاهی بدون علامت هستند که همین عامل باعث ناشناخته ماندن آن در بیشتر بیماران می شود.
هرکدام از ویروس های تبخال نوع یک و دو، قابلیت انتقال دارند و می توانند به نوع مخالف تبدیل شوند. به عبارت دیگر، رابطه دهانی با فرد آلوده به تبخال نوع یک، موجب انتقال آن به آلت تناسلی شریک جنسی شده که به آن تبخال تناسلی می گویند. عکس این موضوع هم امکان پذیر است. یعنی، تماس دهان با آلت تناسلی مبتلا به تبخال تناسلی، منجر به انتقال آن به دهان فرد شده که به آن تبخال دهانی می گویند.
در بیشتر موارد، علائم ویروس تبخال در فرد دیده نمی شود. با این وجود، این فرد ناقل بیماری است و اگر وارد رابطه جنسی مقعدی، مهبلی یا دهانی شود، این ویروس را به شریک جنسی خود منتقل می کند.
ویروس اچ اس وی پس از منتقل شدن و عبور از پوست، وارد بدن شده و در کانال های سیستم عصبی نفوذ می کند و برای مدت نامعلومی به صورت نهفته و بدون بروز هیچ علامتی، در مجاری اعصاب باقی می ماند.
بعد از گذشت مدتی، ویروس به صورت دوره ای از مسیر کانال های عصبی به سطح پوست بازمی گردد و با تکثیر خود، ویروس های بیشتری را روی پوست ایجاد می کند. این، زمانی است که ویروس فعال شده و ممکن است علائم بروز بیماری را بروز دهد یا بدون علامت باقی بماند که اصطلاحا به آن (عود بیماری) می گویند. حتی اگر ویروس بدون علامت باشد، بازهم ویروس فعال است و می تواند به راحتی در جریان رابطه جنسی از فردی به فرد دیگر منتقل شود. تعداد دفعات فعال شدن ویروس تبخال و عود بیماری، در افراد مختلف متفاوت است.
بسیاری از افراد تصور می کنند که با استفاده از کاندوم، می توان از انتقال ویروس به فرد مقابل، کاملا جلوگیری کرد. درصورتیکه اینطور نیست. زیرا، کاندوم نمی تواند تمام سطح آلت تناسلی را بپوشاند و ویروس می تواند در همان قسمت های پوشیده نشده وجود داشته و به راحتی منتقل شود.
نحوه ظهور علائم تبخال تناسلی به صورت های مختلفی ممکن است اتفاق بیوفتد. برخی از شایع ترین شکل های بروز علائم عبارت است از:
علائم تبخال تناسلی در زنان و مردان مشترک است و شامل موارد زیر است:
توجه داشته باشید که بیماری های دیگری مانند عفونت قارچی واژن، عفونت باکتریایی واژن یا عفونت مثانه نیز، می توانند علائمی شبیه به تبخال تناسلی ایجاد کنند. به همین دلیل، تنها راه تشخیص علائم تبخال تناسلی، معاینه آن توسط پزشک متخصص است و برای اطمینان بیشتر، می توان از نمونه برداری یا آزمایش خون کمک گرفت.
در حال حاضر هیچ درمان قطعی برای تبخال تناسلی وجود ندارد. اما، امکان کاهش و کنترل علائم آزاردهنده بیماری وجود دارد. اقدامات کنترلی که برای بهبود علائم بیماری اتخاذ می شوند، می توانند احتمال انتقال بیماری را نیز کاهش دهند. این امکان وجود دارد که پزشک، برای کاهش و بهبود درد و دیگر مشکلات ناشی از این بیماری، داروهای ضد ویروس را در دوران عود بیماری تجویز کند.
معمولا پزشکان مصرف این داروها را به صورت روزانه توصیه می کنند. داروهای ضد ویروس، با سرکوب کردن بیماری، تعداد دفعات عود بیماری را کاهش داده و باعث کاهش احتمال انتقال بیماری به فرد دیگر می شوند.
کسانی که اولین دوره عود تبخال تناسلی را تجربه کرده اند، باید انتظار عود دوباره علائم را به تعداد ۴ تا ۵ بار در سال داشته باشند هر چند که با گذشت زمان، سیستم ایمنی بدن نسبت به بیماری مقاوم شده و احتمالاً تعداد آن کاهش یافته . در بعضی مواقع دیگر تکرار نمی شود.
دوره های عود بیماری معمولاً با ابتلا به یک بیماری دیگر و در زمان هایی که فشار روحی بیمار افزایش یافته، اتفاق می افتد. این به این دلیل است که در این موقعیت ها، قدرت سیستم ایمنی بدن کم شده و بدن توانایی سرکوب بیماری را ندارد.
مواردی که باعث تحریک عود این بیماری می شوند عبارتند از:
اقداماتی که برای کاهش ناراحتی و بهبود عوارض بیماری می توانید در خانه انجام دهید، عبارتند از:
همچنین، با انجام اقدامات زیر، می توانید از شیوع بیماری به نقاط دیگر بدن یا انتقال به افراد دیگر جلوگیری کنید:
اکثر افراد مبتلا به تبخال تناسلی، علاوه بر ناراحتی های پوستی ناشی از بیماری، تنش های روحی زیادی را تجربه می کنند که تاثیر زیادی روی سلامت آنها می گذارد زیرا این بیماری باعث:
در برخی موارد، تبعات ناشی از تبخال تناسلی می توانند جدی و حتی خطرناک باشند. برای مثال، هرچند احتمال بروز آن بسیار کم است، اما، در زنان حامله، امکان انتقال ویروس به کودک و ایجاد عفونت های جدی و گاهی پرخطر برای جان نوزاد وجود دارد. به همین دلیل، توصیه می شود که برای جلوگیری از عود بیماری در زمان زایمان، انجام اقدامات لازم را از هفته سی و چهارم بارداری شروع کنید. در صورت مشاهده نشانه های ویروس فعال و قابل سرایت، احتمالا پزشک وضع حمل را به صورت سزارین انجام خواهد داد.
یکی دیگر از تبعات تبخال تناسلی این است که، احتمال ابتلای افراد مبتلا به تبخال تناسلی به ویروس اچ آی وی، نسبت به بقیه بیشتر است. زیرا، روزنه ها و شکاف های باقی مانده از زخم های تبخال تناسلی، راه را برای ورود ویروس اچ آی وی به بدن باز می کنند.
بنابراین، باتوجه به خطرات و عوارضی که از بیماری تبخال تناسلی ذکر شد، اگر به هر دلیلی، فکر می کنید که در نتیجه رابطه جنسی یا دهانی به تبخال تناسلی مبتلا شده اید، حتما به پزشک مراجعه کنید. همچنین، از آنجایی که علائم تبخال تناسلی در برخی افراد، قابل شناسایی نیست، توصیه می شود که بهداشت روابط جنسی را حفظ کرده و از سالم بودن شریک جنسی خود مطمئن شوید.