افراد میانسال بیشترین آمار مبتلایان به هانیتینگتون را دارند با این حال این بیماری در هر سنی میتواند رخ دهد. حتی کودکان و نوجوانان نیز ممکن است به هانتینگتون نوجوانی دچار شود. در میانه سنین 30 تا 40 سال این بیماری شروع شده و در طول مدت 10 تا 25 سال پیشرفت میکند. پیشرفت بیماری هانتیگتون بگونه است که بر خلقیات و اندام ها تواما اثر میگذارد.
علائم هانتینگتون از هر فرد به فرد دیگر متفاوت است و این علائم میتواند تحت تاثیر استرس و اضطراب
بدتر شود. تشخیص هانتینگتون با توجه به علائم آن اتفاق می افتد شایع ترین علامت حرکات غیر طبیعی بدن است که اولین علامت در فرد مبتلا است. از دیگر علائم شایع هانتینگتون کاهش وزن است.
مراحل بیماری هانتینگتون
علائم مرحله اولیه
در شروع بیماری، تغییرات ممکن است به چشم نیاید و فرد دچار مشکل برای فعالیت های روزانه خود نباشد و با کمک محدود بتواند به
زندگی طبیعی با وجود هاتینگتون ادامه دهد. علائم اولیه شامل موارد زیر میتواند باشد:
- مشکل در یادگیری چیزهای جدید
- مشکل در تصمیم گیری
- کاهش حافظه
- نوسانات خلقی
- عدم انجام درست کارهای ساده
- حرکات آهسته یا غیر طبیعی چشم
- مشکلات عضلانی (دیستونی)
- مشکل خواب (بی خوابی)
- از دست دادن انرژی و خستگی
علائم مرحله میانی
در میانه راه بیماری هانتینگتون، فرد علائم و نشانه های بیشتر و البته دشوارتری را تجربه میکند. زمین خوردن و عدم تعادل و شروع مشکل در صحبت کردن و بلعیدن غذا در این مرحله اتفاق می افتد. در این مرحله تغییرات خلقی مانند عدم نظم و کاهش توانایی ارتباط عاطفی رخ میدهد.
علائم رایج مرحله میانی عبارتند از:
- حرکات انقباض کنترل نشده (رقصک یا کره)
- مشکل در راه رفتن
- گیجی
- از دست دادن حافظه
- تغییرات شخصیتی
- تغییر گفتار
- مشکل تفکر و منطق
- مشکلات بلع
- مشکلات تنفسی
- افکار مرگ، مردن، یا خودکشی
- کاهش وزن
- ایجاد اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD)، اختلال دوقطبی
علائم مرحله آخر
در این مرحله، افراد مبتلا به هانتینگتون باید برای مراقبت از خود به دیگران نیاز دارند و وابسته هستند. راه رفتن و صحبت کردن امکان پذیر نیست و به احتمال زیاد شما هنوز از حضور عزیزان اطراف آگاهی دارید. حرکات بی قراری ممکن است شدید شوند یا ممکن است فروکش کنند.
علائم بیماری هانتینگتون نوجوان
در کودکان یا نوجوانان، هانتینگتون ممکن است سریعتر پیشرفت کند و علائمی مانند:
- سخت راه رفتن
- افزایش رفتارهای ناشیانه
- تغییرات در گفتار
- مشکل در توجه
- کاهش ناگهانی در عملکرد آموزشی
- مشکلات رفتاری
- لرزش
- تشنج
تشخیص بیماری هانتینگتون
هانتینگتون با حتمال بالا یک بیماری ارثی است. بنابراین اولین گمانه زنی از سوابق خانوادگی فرد مبتلا اتفاق می افتد. انجام آزمایشات و نیز معاینات پزشکی توسط متخصص انجام شده و در نهایت مسیر درمان هانتینگتون آغاز میگردد.
متخصص مغز و اعصاب ممکن است آزمایش کند:
- رفلکس ها
- قدرت عضلانی
- تعادل
- حس لامسه
- بینایی
- شنوایی
- وضعیت روحی و روانی
- حافظه
- استدلال
- مهارت های تفکر
- سخن، گفتار
درمان و راه حل های خانگی برای بیماری هانتینگتون
مهمترین روش برای مبارزه با هانتینگتون مدیریت علائم و کنترل شرایط بیماری است. درمانهای زیر برای بیماری هانتینگتون معمول است:
- کنترل حرکات به وسیله داروها میسر است البته فرد مبتلا باید به این موضوع توجه کند که عوارض داروهای هانتینگتون را حتما با پزشک چک کند.
- برخی از داروهای ضد روان پریشی عارضه جانبی دارند که حرکت را کنترل می کند و برای برخی افراد مفید بوده است.
- داروهای ضد افسردگی نیز می توانند به اختلال وسواس فکری کمک کنند.
- داروهای تثبیت کننده خلق و خو می توانند علائم اختلالات خلقی را کاهش دهند، اما ممکن است عوارض جانبی دیگری ایجاد کنند.
- گفتار درمانی میتواند علاوه بر بهبود تکلم به مشکلات بلع نیز کمک کند.
- کاردرمانی یا فیزیوتراپی ممکن است به شما در یادگیری نحوه کنترل بهتر حرکات کمک کند. و وسایل کمکی مانند واکر میتواند برای فرد مبتلا وسیله کمکی خوبی باشد.
- حمایت های تغذیه ای از استفاده از ظروف خاص گرفته تا تمرکز بر غذاهای غنی از مواد مغذی و مکمل با تغذیه لوله ای در مراحل بعدی را شامل می شود.
- ورزش کردن بسیار کمک کننده است. ورزش هم بر روی روحیه و هم بر عملکرد عضلات تاثیر مثبت میگذارد.
- کاهش وزن در افراد مبتلا به هانتیگتون شایع است بنابراین استفاده از مکمل های تغذیه توصیه میشود. این مکملها حتما باید با پزشک چک شود.
- در مراحل انتهایی بیماری تغذیه توسط لوله انجام میگیرد که حمایت افراد خانواده برای کمک به بیمار بسیار مهم است.
- مراجعه به مشاور روان و مراقبت از سلامت روان بسیار مهم است. بیماران گاهی بلافاصله بعد از تشخیص هانتینگتون دچار افت شدید روحی میشوند. به یاد داشته باشید روحیه مناسب خود عاملی برای کند شدن روند بیماری است.
اعضای خانواده می توانند با ایجاد برخی تغییرات در خانه کمک کنند:
- وعده های غذایی اضافی سرو کنید و مکمل های پر کالری اضافه کنید تا به شما در حفظ وزن سالم کمک کند.
- حواس پرتی را در زمان صرف غذا محدود کنید.
- غذاهایی را انتخاب کنید که جویدن و قورت دادن آنها راحت تر باشد.
- از چنگال و سایر ظروف ساخته شده برای افراد با مهارت های حرکتی محدود استفاده کنید.
- از فنجان های سرپوشیده با نی یا آبخوری استفاده کنید.
- یک روال منظم داشته باشید.
- از یادآورهای تلفن یا رایانه برای کارها استفاده کنید.
- زندگی را تا حد امکان آرام، ساده و کم استرس نگه دارید.
- برای کودکان، با مشاور مدرسه همکاری کنید تا یک برنامه آموزشی تهیه کنید.
- دوستان را ببینید و تعاملات اجتماعی را تا حد امکان حفظ کنید.
- در صورت امکان سطح شیب دار برای ویلچر و آسانسور به خانه اضافه کنید.
- میله های ایمنی را در حمام، کنار تخت، و در پله ها اضافه کنید.
- از چراغ های کنترل شده با صدا و سایر ویژگی های خانه "هوشمند" استفاده کنید.
- از برنامه های گفتار الکترونیکی یا نمودارهای تصویری برای کمک به ارتباط استفاده کنید.
علت بیماری هانتینگتون چیست
در سال 1993، محققان ژنی را پیدا کردند که باعث هانتینگتون می شود. همه افراد دارای ژن HD هستند، اما در برخی خانواده ها یک کپی غیرطبیعی از این ژن از والدین به فرزند منتقل می شود. اگر یکی از والدین شما مبتلا به بیماری هانتینگتون باشد، احتمال ابتلا به این ژن و ابتلا به این بیماری 50 درصد است.
همچنین:
- مردان و زنان به یک اندازه احتمال دارد ژن غیر طبیعی را به ارث ببرند.
- اگر ژن غیر طبیعی را نداشته باشید، نمی توانید هانتینگتون را بگیرید یا آن را به فرزندان خود منتقل کنید.
- این بیماری از نسلی به نسل دیگر انتقال داده نمیشود.
- اگر شما یا اعضای خانواده تان قصد انجام آزمایش هانتینگتون را دارید، بهتر است ابتدا با یک مشاوره تخصصی ژنتیک ملاقات کنید. مشاوران می توانند در توضیح آنچه از نتایج آزمون انتظار می رود کمک کنند.
دانشمندان با مطالعه در مورد ژن HD توانسته اند اطلاعات زیادی در مورد چگونگی تأثیر این بیماری بر مغز بیاموزند. مهمتر از آن، این کشف ممکن است به هموار کردن راه برای درمان آینده کمک کند.
.jpg)
