در این مقاله موارد زیر بررسی میشوند
سندرم پارکینسون پلاس که پارکینسون غیرمعمول هم نامیده میشود، مغز و سلول های عصبی را درگیر میکند. این سندرم به بیماری پارکینسون مرتبط بوده و تعداد زیادی از علائم آن با بیماری پارکینسون مشترک است اما میتواند علائم دیگری هم داشته باشد. مغز با ترشح مواد شیمیایی تحت عنوان دوپامین حرکت بدن را کنترل میکند. پزشکان برای توصیف شرایطی که در زمان کاهش ترشح دوپامین بروز مییابد از اصطلاح پارکینسونونیسم استفاده میکنند.
بیماری پارکینسون شایع ترین این موارد است اما تقریبا 15% مردمی که در ساخت دوپامین مشکل دارند به یکی از سندرم های پارکینسون پلاس مبتلا هستند.
انواع سندرم پارکینسون پلاس
سندرم های پارکینسون پلاس وخیم تر و سخت تر از بیماری کلاسیک پارکینسون هستند. 4 نوع اصلی آن شامل موارد زیر است:
سوپرا نوکلار پالزی پیشرفته (PSP)
یکی از شایع ترین موارد سندرم پارکینسون پلاس است. این بیماری منجر به مشکلات حرکتی و عضلانی مشابه بیماری پارکینسون خواهد شد. فرد مبتلا به فلج فوق هسته ای پیشرونده اغلب دارای مشکل راه رفتن، حفظ تعادل و سفتی عضلات خواهد بود اما لرزش پاها جزء علائم ثابت نیست. همچنین درصورت اختلال در بخش کنترل کننده عضلات چشمی، ممکن است بیمار در حرکت دادن چشم هایش مشکل داشته باشد. از جمله علائم دیگر، مشکل در نگاه کردن به پایین، تغییر خلق و خو، تاثیر بر توانایی صحبت کردن و بلعیدن خواهد بود.
زوال عقل با اجسام لویی
این نوع از دمانس از نظر شیوع در رتبه دوم پس از آزایمر قرار دارد. اجسام لویی مجموعه ای از پروتئین ها هستند که در سلول های عصبی بیماران مبتلا به این بیماری ساخته شده و توانایی فرد را در تفکر، صحبت و به خاطر آوردن دشوار میکند. از جمله عوارض این بیماری میتوان به حس گیجی و توهم اشاره کرد (دیدن چیزهایی که در واقع وجود ندارند). علائم به مرور زمان بدتر خواهند شد.
آتروفی سیستم چندگانه
این بیماری بر بخش خود مختار سیستم عصبی که مواردی مانند فشار خون و سیستم گوارشی را کنترل میکند، اثر میگذارد. علائم بیماری شامل خستگی، از دست دادن کنترل مثانه و یبوست میباشد. همچنین ممکن است این بیماری سبب بروز علائم پارکینسون مانند لرزش، سفتی عضلات و مشکلات تعادل و صحبت شود.
کورتیکوبازال دژنراسیون
کورتیکوبازال دژنراسیون نادرترین نوع از سندرم های پارکینسون است. در این بیماری سلول های مغزی موجود در قشر مخ (ماده خاکستری در قسمت بیرونی مغز) میمیرند و قشر مغز کوچک میشود. علاوه براین گانگلیای بازال که بخش کنترل حرکت در مغز است هم آسیب میبیند. علائم آن همانند علائم ناشی از بیماری پارکینسون شامل از دست دادن کنترل عضلات است که گاهی اوقات تنها در یک طرف بدن ایجاد میشود. با این حال برقدرت تفکر، بینایی و صحبت کردن فرد هم اثر میگذارد. با وخامت بیماری قدم زدن و بلعیدن نیز سخت تر خواهد شد.
تشخیص سندرم پارکینسون پلاس
از آنجایی که سندرم پارکینسون پلاس شبیه به دیگر بیماری های موثر بر سیستم عصبی است، ممکن است مدت زمانی برای تشخیص قطعی بیماری نیاز باشد. پزشک در صورت شک به پارکینسون و یا سندرم پارکینسون پلاس مراجعه به نورولوژیست را پیشنهاد میکند. نورولوژیست، متخصص مشکلات سیستم عصبی است. نورولوژیست در ابتدا علائم بالینی و حرکت بیمار را بررسی کرده و به منظور تشخیص علت بروز این علائم درخواست انجام آزمایش خون و اسکن مغزی را میدهد.
اگر دلیل بروز علائم مشخص نشود، احتمالا پزشک داروی کاربی دوپا – لوودوپارا تجویز میکند. این دارو در مغز به دوپامین تبدیل میشود. در صورت بهبود علائم پس از مصرف دارو، تشخیص پارکینسون برای پزشک راحت تر میشود. در صورتی که پس از مصرف دارو علائم برطرف نشد، کاهش نیافت و یا مدتی برطرف شد و دوباره عود پیدا کرد، میتواند نشان دهنده ی سندرم های پارکینسون پلاس باشد.
سایر علائم نشان دهنده سندرم های پارکینسون پلاس شامل:
- علائم اولیه زوال عقل
- سقوط
- مشکلات حرکتی چشم ها
- بهبود علائم و عود مجدد
درمان سندرم پارکینسون پلاس
علت دقیق بروز سندرم پارکینسون پلاس مشخص نیست و درمانی برای آن وجود ندارد. درمان معمولا برای کنترل علائم است که عبارتند از:
داروهایی که به بیمار برای حرکت راحت تر و احساس سفتی کمتر عضلات کمک کند. داروها میتوانند به مشکلات ناشی از آتروفی سیستم چندگانه مانند غش کردن و یبوست کمک کند
- استفاده از عصا یا واکر
- گفتار درمانی به منظور کمک به برقراری ارتباط
- ورزش و فیزیوتراپی جهت تقویت و افزایش انعطاف پذیری عضلات
- کاردرمانی برای کمک به انجام وظایف روزمره
