آنفولانزا چیست؟ چگونه درمان می شود؟

آنفولانزا چیست؟

آنفولانزا یا گریپ یک بیماری تنفسی بسیار مسری است که توسط ویروس‌های آنفولانزای نوع A یا B ایجاد می‌شود. ویروس‌های آنفولانزا از طریق غشاهای مخاطی بینی، چشم‌ها یا دهان وارد بدن شده و هر باری که بینی، دهان یا چشم‌های خود را لمس کنیم، زمینه سرایت و ابتلا به آنفولانزا بیشتر می شود. ویروس آنفولانزا با درگیر کردن دستگاه تنفسی فوقانی یا تحتانی، به بدن حمله می‌کند. این بیماری بسیار شبیه به سرماخوردگی است و بیشتر در زمستان و اوایل بهار اتفاق می افتد اما، تفاوت های زیادی با سرماخوردگی دارد.

انواع ویروس آنفولانزا

محققان ویروس‌های آنفولانزا را به سه دسته کلی نوع A، B و C تقسیم می‌کنند. این سه نوع می‌توانند جهش پیدا کنند یا به سویه‌های جدید تبدیل شوند. انواع A و B باعث اپیدمی سالانه آنفولانزا می‌شوند، که تا 20٪ از جمعیت را مبتلا می‌کنند. درد، سرفه و تب از علائم ابتلا به این ویروس‌ها هستند. نوع C نیز باعث ابتلا به این بیماری می‌شود اما، علائم آنفولانزای نوع C بسیار کمتر است.

ویروس آنفولانزای نوع A

آنفولانزای نوع A یا ویروس آنفولانزای A، می‌تواند حیوانات را آلوده کند، اگرچه معمولا این ویروس باعث بیماری در انسان‌ها می‌شود. پرندگان وحشی معمولاً به عنوان میزبان این نوع ویروس آنفولانزا هستند. ویروس آنفولانزای نوع A دائما در حال تغییر است و به طور کلی مسئول اپیدمی‌های بزرگ آنفولانزا است. ویروس آنفولانزای A2 (و سایر انواع ویروس‌های آنفولانزا)، از طریق تماس فرد به فرد، از شخص بیمار به سایر افراد سرایت می‌کند. آلوده‌ترین مناطق به آنفولانزا، سطوحی هستند که فرد مبتلا، به آن‌ها دست زده است یا اتاق هایی که بیمار اخیراً در آن‌ها بوده و به ویژه عطسه و سرفه کرده است. آنفولانزای نوع A اغلب جهش یافته و هر چند سال یک‌بار گونه‌های جدیدی از ویروس را تولید می‌کند. این بدان معنی است که بدن شما هرگز نمی‌تواند ایمنی دائمی در برابر آنفولانزا ایجاد کند. حتی اگر یک سال آنتی بادی علیه ویروس آنفولانزا تولید کنید، بعید است که آن آنتی بادی‌ها در سال آینده از شما در برابر گونه جدیدی از ویروس آنفولانزا محافظت کنند.

ویروس آنفولانزای نوع B

برخلاف ویروس‌های آنفولانزای نوع A، آنفولانزای نوع B فقط در انسان یافت می‌شود. آنفولانزای نوع B باعث واکنش خفیف‌تری در مقایسه با آنفولانزای تایپ A می‌شود، با این حال، باید همیشه آن را جدی گرفت زیرا، اپیدمی‌های بزرگ آنفولانزا با نوع B، می‌تواند هر سه تا پنج سال یکبار رخ دهد.

ویروس آنفولانزای نوع C

ویروس آنفولانزا C نیز باعث بیماری در انسان‌ها می‌شود. با این حال، بیماری ناشی از آن، خفیف‌تر از هر دو نوع A یا B است. ویروس‌های آنفولانزای نوع C، باعث اپیدمی و بیماری شدید نمی‌شوند.

علائم بیماری آنفولانزا

آنفولانزا توسط ویروس‌هایی ایجاد می‌شود، که مجاری تنفسی را آلوده می‌کنند. در مقایسه با سایر عفونت‌های تنفسی، مانند سرماخوردگی، آنفولانزا اغلب باعث بیماری شدیدتری می‌شود.

برخی از علائم معمول آنفولانزا، عبارت است از:

• تب (معمولا 37.5 تا 38.5 درجه سانتی‌گراد در بزرگسالان و اغلب حتی بیشتر در کودکان)
• علائم تنفسی مانند سرفه، گلودرد، آبریزش یا گرفتگی بینی
• سردرد
• دردهای عضلانی
• خستگی شدید
• اسهال و استفراغ (در بین کودکان شایع‌تر از بزرگسالان است.)

اگرچه گاهی اوقات تهوع، استفراغ و اسهال می‌تواند همراه با آنفولانزا باشد، به خصوص در کودکان، اما علائم گوارشی در مجموع نادر است. اصطلاح "آنفولانزای معده" واقعاً آنفولانزا نیست و اغلب برای توصیف بیماری ناشی از سایر ویروس‌ها استفاده می‌شود.

اکثر افرادی که به آنفولانزا مبتلا می‌شوند، در عرض یک تا دو هفته به طور کامل بهبود می‌یابند، اما برخی از افراد دچار عوارض جدی و بالقوه تهدید کننده زندگی، مانند پنومونی می‌شوند. از آن‌جایی که طول و شدت آنفولانزا در هر فصل متفاوت است، تعداد بیماری‌های جدی و مرگ و میرهایی که هر سال رخ می‌دهد نیز تفاوت دارد.

در 30 سال گذشته، میزان مرگ و میر سالانه ناشی از علل مرتبط با آنفولانزا، از 3000 تا 49000 مرگ در سال متغیر بوده است. عوارض مربوط به آنفولانزا می‌تواند در هر سنی رخ دهد. با این حال، کودکان بسیار خردسال، زنان باردار، افراد مسن و افرادی که بیماری مزمن دارند، بسیار بیشتر از افراد جوان‌تر و سالم‌تر در معرض عوارض جدی آنفولانزا هستند.

نحوه انتقال آنفولانزا

ویروس آنفولانزا از طریق ترشحات تنفسی از فردی به فرد دیگر سرایت می‌کند و معمولاً از طریق گروه‌های بزرگی از مردم که زمان خود را در تماس نزدیک با دیگران می‌گذرانند، مانند مهدکودک‌ها، کلاس‌های درس، خوابگاه‌های دانشگاه، پادگان‌های نظامی، ادارات و خانه‌های سالمندان، منتقل می شود.

آنفولانزا زمانی سرایت می کند که ذرات حاوی ویروس آنفولانزا، توسط فرد بیمار در هوا پخش شده و باقی افراد آن را استنشاق کنند. همچنین، از طریق استفاده از نوشیدنی‌ها یا ظروف مشترک با بیماران آنفولانزایی یا تماس با وسایل لمس شده توسط فرد بیمار نیز منتقل می شود.

در هنگام لمس سطوح در ارتباط با افراد بیمار، ویروس آنفولانزا روی پوست فرد سالم قرار گرفته و زمانیکه فرد چشم، دهان یا بینی خود را لمس کند، به بدن فرد منتقل می شود. به همین دلیل، شستن مکرر و کامل دست ها یک راه کلیدی برای محدود کردن شیوع آنفولانزا است. علائم آنفولانزا از یک تا چهار روز پس از ابتلا به ویروس شروع می شود.

بیماران می توانند ویروس آنفولانزا را تا 7 روز پس از شروع علائم به دیگران منتقل کنند. این ویروس می‌تواند در مخاط بیمار زندگی کند و از 24 ساعت قبل از شروع علائم، قابل سرایت به دیگران است. این بدان معناست که این ویروس می تواند یک روز کامل قبل از شروع علائم، به شخص دیگری منتقل شود.

کودکان خردسال، حتی تا هفته دوم بیماری هم می‌توانند آنفولانزا را به دیگران منتقل کنند.

تفاوت سرماخوردگی و آنفولانزا چیست؟

سرماخوردگی و آنفولانزا هر دو عفونت ویروسی مسری دستگاه تنفسی هستند. اگرچه علائم این دو بیماری کمی مشابه هم هستند، اما، شدت آنفولانزا بسیار بیشتر است. سرماخوردگی ممکن است بیمار را کمی بدحال کند، اما آنفولانزا می‌تواند باعث شود که  بیمار نتواند از رخت‌خواب بلند شود.

احتقان، گلودرد و عطسه از علائم شایع است. سرماخوردگی و آنفولانزا هر دو ممکن است باعث سرفه (کمتر شایع)، سردرد و ناراحتی قفسه سینه شوند. با این حال، بیمار مبتلا به آنفولانزا، ممکن است برای چند روز دچار تب شدید، بدن درد، خستگی و ضعف شود. علائم آنفولانزا نیز به طور ناگهانی ظاهر می‌شوند. معمولاً عوارض ناشی از سرماخوردگی نسبتاً خفیف هستند، اما آنفولانزا می‌تواند منجر به یک بیماری تهدید کننده زندگی، مانند پنومونی شود.

بیش از 100 نوع ویروس سرماخوردگی شناخته شده است و هر چند سال یکبار گونه‌های جدیدی از آنفولانزا ایجاد می‌شود. از آنجایی که هر دو بیماری ویروسی هستند، آنتی بیوتیک‌ها نمی‌توانند در درمان آن‌ها موثر باشند. به یاد داشته باشید که آنتی بیوتیک‌ها فقط عفونت‌های باکتریایی را درمان می‌کنند.

در حال حاضر، برای درمان آنفولانزا چهار داروی ضد ویروسی وجود دارد. اما هیچ داروی درمان سرماخوردگی به طور خاص وجود ندارد. تنها در صورت وجود عفونت باکتریایی ثانویه، ممکن است مصرف آنتی بیوتیک‌ها مفید باشند.

آنفولانزای معده و آنفولانزا تنفسی چه تفاوتی دارند؟

"آنفولانزای معده" یک اصطلاح رایج است، اما یک تشخیص پزشکی واقعی نیست. غیرمعمول نیست که گاستروانتریت را، که همان آنفولانزای معده است، با عفونت ویروسی که ما معمولا "آنفولانزا" می‌نامیم اشتباه بگیریم. گاستروانتریت به التهاب دستگاه گوارش (معده و روده) اشاره دارد که شایع ترین علت آن، هستند. با گاستروانتریت، ممکن است علائمی مانند تب، نفخ، حالت تهوع، استفراغ و اسهال داشته باشید.

آنفولانزای مرغی یا آنفولانزای پرندگان چیست؟

 آنفولانزای مرغی یا آنفولانزای پرندگان، یک بیماری عفونی در پرندگان است که توسط سویه‌های نوع A ویروس آنفلوانزا ایجاد می‌شود. اپیدمی آنفولانزای پرندگان در سراسر جهان رخ داده است. این آنفولانزا در سه زیرگروه اصلی شامل H5، H7 و H9 تقسیم می شود که زیرگروه‌های H5 و H7 جزو کشنده‌ترین نوع آنفولانزای پرندگان هستند و زیرگروه H9 خطر کمتری دارد.

سویه آنفولانزای پرندگان معروف به H5N1، ازجمله زیردسته های آنفولانزای مرغی بود که در زمان خود بسیار مورد توجه قرار گرفت. دلیل این توجه، توانایی این ویروس در انتقال از پرندگان وحشی به طیور و سپس به انسان است. در حالی که پرندگان وحشی معمولاً از اثرات مخرب و احتمالاً کشنده H5N1 مصون هستند، این ویروس بیش از نیمی از افراد آلوده به آن را کشته است.

به طور کلی، خطر ابتلا به آنفولانزای مرغی در انسان کم است و انتشار آن از انسان به انسان بسیار نادر است. بیشتر بیماری های مرتبط با آنفولانزای پرندگان در کشورهای آسیایی، در میان افرادی که تماس نزدیک با پرندگان در مزرعه داشته اند و محیطی مناسب را برای جهش و انتقال ویروس‌ها ایجاد کرده اند، گزارش شده است. البته نگران ابتلا به این بیماری ازطریق خوردن گوشت آنها نباشید. زیرا، دمای بالا ویروس را از بین می برد و خوردن مرغ پخته، بوقلمون یا اردک موجب ابتلا به ویروس آنفولانزای پرندگان نمی شود.

تاکنون واکسن ویژه ای برای ویروس آنفولانزای مرغی ایجاد نشده است. همچنین، باید بدانید که واکسن آنفولانزای معمولی، از بدن در برابر ویروس آنفولانزای پرندگان محافظت نمی‌کند.

آنفولانزای خوکی چیست؟

خوک، می‌تواند هر دو نوع ویروس آنفولانزای مرغی و انسانی را دریافت کرده و به عنوان میزبان ویروس های مختلف آنفولانزا، موجب سرایت و جهش آن به اشکال جدید شود. شکل جدید ویروسی که از طریق خوک ها ایجاد شده اند، می تواند به انسان ها منتقل شود. روش انتقال آنفولانزای خوکی مانند روش انتقال انسان به انسان، از طریق ذرات موجود در هوا و تنفس هوا است.

اپیدمی چیست؟

همه گیری یک بیماری را اپیدمی می گویند. اپیدمی می تواند به دوصورت افراد را درگیر کند:

• اپیدمی‌هایی که در یک منطقه مشخص اتفاق می‌افتد.
• همه گیری‌هایی که در مقیاس جهانی اتفاق می‌افتد.

براساس تحقیقات صورت گرفته، اپیدمی آنفولانزای زمستانی سالانه 300000 تا 600000 نفر را تحت تاثیر قرار می‌دهد. حدود 200000 نفر در بیمارستان بستری می شوند و بین 3000 تا 49000 زنده نمی‌مانند.

ویروس‌های آنفولانزای A و B به طور مداوم تحت نوعی تغییر، به نام رانش آنتی ژنی قرار می‌گیرند. این فرآیند، باعث می‌شود که ویروس ها در هنگام تغییر یک فصل به فصل دیگرف دچار بیشترین تغییرات شوند.

تغییر دیگری، به نام شیفت آنتی ژنی، فقط هنگامی اتفاق می‌افتد که تعداد زیادی از مردم و گاهی اوقات کل جمعیت، هیچ آنتی بادی موثری در برابر ویروس نداشته باشند. این تغییر ممکن است منجر به یک اپیدمی در سراسر جهان شود که به آن بیماری همه گیر می‌گویند. در طول قرن گذشته، سه همه‌گیری‌های بزرگ اتفاق افتاده است که هر کدام منجر به مرگ و میر زیادی شده اند. ازجمله آن ها:

• آنفولانزای اسپانیایی: در سالهای 1918-1919 اتفاق افتاد. این اپیدمی باعث بالاترین مرگ و میر شناخته شده مرتبط با آنفولانزا شد. در طول این اپیدمی، تقریباً 500000 مرگ در ایالات متحده رخ داد و 20 میلیون نفر در سراسر جهان زندگی خود را ازدست دادند.
• آنفولانزای آسیایی : در سالهای 1957-1958 اتفاق افتاد و منجر به مرگ 70000 نفر در ایالات متحده شد.
• آنفولانزای هنگ کنگ : در سالهای 1968-1969 رخ داده و موجب مرگ 34000 نفرد در ایالات متحده شد.

شایع‌ترین عوارض آنفولانزا

از عوارض شایع آنفولانزا می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• پنومونی ویروسی یا باکتریایی
• کم آبی بدن
• عفونت گوش
• عفونت سینوس‌ها (در کودکان شایع‌تر است)

بیماری آنفولانزا می‌تواند بیماری‌های مزمنی مانند نارسایی احتقانی قلب، آسم یا دیابت را بدتر کند.

از دیگر عوارض احتمالی آنفولانزا، می‌توان این موارد را نام برد:

• التهاب عضلات (میوزیت)
• مشکلات سیستم عصبی مرکزی
• مشکلات قلبی مانند حمله قلبی
• التهاب عضله قلب (میوکاردیت)
• التهاب کیسه اطراف قلب (پریکاردیت)

همچنین، هر دو آنفولانزای A و B با ایجاد سندرم ری مرتبط هستند. سندرم ری یک عارضه بالقوه است که جان انسان را تهدید کرده و معمولا کودکان و نوجوانان زیر 18 سال را تحت تاثیر قرار می‌دهد. شیوع گسترده سندرم ری با آنفولانزای نوع B و همچنین با آنفولانزای مرغی رخ داده است. خطر ابتلا به سندرم ری هنگام مصرف آسپرین افزایش می‌یابد. بنابراین، افراد زیر 18 سال، در صورت داشتن علائم ویروسی یا در حال بهبودی از آنفولانزا یا هر ویروس دیگری، نباید آسپرین مصرف کنند.

#doctores_slider#

پنومونی چیست؟

پنومونی یا ذات‌الریه، به معنای عفونت ریه‌ها و سیستم تنفسی تحتانی است. پنومونی هنگامی ایجاد می‌شود که ویروس آنفولانزا وارد ریه‌ها شود یا در حین آنفولانزا دچار یک پنومونی باکتریایی شوید. پنومونی یک بیماری جدی است و می‌تواند حال شما را آنقدر بد کند که نیاز به بستری در بیمارستان پیدا کنید.

ازجمله علائم پنومونی:

• لرز
• تب
• درد قفسه سینه
• تعریق
• سرفه با خلط خونی یا سبز رنگ
• نبض سریع
• آبی شدن رنگ لب‌ها و ناخن‌ها در اثر سیانوز و کمبود اکسیژن
• تنگی نفس
• درد شدید در قفسه سینه هنگام نفس عمیق کشیدن

سالمندان ممکن است تنها یک علامت پنومونی، مانند درد شکم داشته باشند.

هنگامی که در طول بیماری آنفولانزا دچار پنومونی باکتریایی می‌شوید، ممکن است که حال شما برای مدتی بهتر شود و سپس ناگهان علائمی مانند تب‌ بالا، سرفه‌های بیشتر و دفع خلط سبز رنگ همراه با سرفه، ظاهر شوند. این علائم نشان دهنده ابتلا به به یک عفونت باکتریایی درکنار بیماری آنفولانزا است.

سرفه‌ای که قطع نمی‌شود، تب بالا، تنگی نفس و درد قفسه سینه، علائمی هستند که باید به آن‌ها توجه کنید و در صورت مشاهده با پزشک خود تماس بگیرید.

پنومونی می‌تواند تا حدود 2 هفته یا حتی بیشتر، در کودکان خردسال، افراد مسن و کسانی که سیستم ایمنی ضعیف یا بیماری‌های مزمنی مانند COPD یا آسم دارند، باقی بماند. حتی افراد سالم نیز ممکن است برای یک ماه یا بیشتر پس از پاک شدن ریه‌های خود، احساس خستگی یا ضعف داشته باشند.

آیا واکسنی برای درمان پنومونی وجود دارد؟

برای درمان پنومونی ناشی از ویروس آنفولانزا، دو نوع واکسن وجود دارد:

• واکسن پلی ساکارید پنوموکوکی PPSV23)) برای بزرگسالان: محافظت از بدن در برابر 23 نوع باکتری که به طور شایع‎‌تری باعث پنومونی می‌شوند.
• واکسن مزدوج پنوموکوکیPCV13) ) برای کودکان

پزشکان توصیه می‌کنند، که سالمندان سالم بالای 65 سال، هر دو واکسن را دریافت کنند. زمان و ترتیبی که آن‌ها را دریافت می‌کنید، بسته به واکسن‌هایی که قبلاً تزریق کرده‌اید، متفاوت است.

برخی از کارشناسان می‌گویند، بزرگسالان کمتر از 55 سال، باید هر دو واکسن را برای تقویت سیستم ایمنی خود دریافت کنند. اگرچه هیچ مدرکی مبنی بر مضر بودن واکسن برای زنان باردار وجود ندارد، اما برای احتیاط، زنانی که می‌خواهند واکسن را دریافت کنند، باید قبل از بارداری این کار را انجام دهند. (با این حال، به نظر می‌رسد، که تزریق واکسن‌ها در سه ماهه دوم و سوم بی‌خطر باشد.)

واکسن پنومونی، می‌تواند به افرادی که دچار شرایط و بیماری‌های زیر هستند هم کمک کند:

• بیماری قلبی
• بیماری کبدی
• بیماری ریوی
• نارسایی کلیه
• دیابت
• برخی از سرطان‌ها
• کم خونی داسی شکل
• HIV/AIDS
• آسم (یا افراد سیگاری) در سنین 19 تا 64 سال

کودکان زیر 2 سال باید چهار دوز از واکسن PCV13 را دریافت کنند. نوزادان بین 2 تا 4 سال که واکسن‌های ذات الریه را دریافت نکرده‌اند، باید یک نوبت واکسن را دریافت کنند. کودکان 6 تا 18 ساله که دچار بیماری یا مشکل خاصی هستند، باید بدون توجه به سابقه واکسیناسیون، حداقل یک نوبت واکسن را دریافت کنند.

چه کسانی بیشتر در معرض ابتلا به عوارض آنفولانزا هستند؟

اگرچه هر شخصی می تواند به ویروس انفولانزا مبتلا شود، اما احتمال ابتلا به آن در افراد دارای شرایط زیر، بیشتر است:

• بزرگسالان بالای 65 سال
• کودکان 6 ماهه تا 4 ساله
• ساکنین خانه سالمندان
• بزرگسالان و کودکان مبتلا به بیماری قلبی یا ریوی
• افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف و بیماری های مزمن (از جمله افراد مبتلا به دیابت، HIV یا AIDS)
• زنان باردار

با تزریق واکسن آنفولانزا، می‌توان از ابتلا به برخی گونه‌های آنفولانزا پیشگیری کرد. همچنین، داروهای ضد ویروس نیز برای پیشگیری و درمان آنفولانزا در دسترس هستند. این داروها ممکن است به کاهش شدت و مدت آنفولانزا کمک کنند و بهتر است در 48 ساعت اول پس از ظهور علائم آنفولانزا تزریق شوند.

بسیاری از عوارض آنفولانزا را می‌توان مدیریت کرد، اما برخی از این عوارض، بسته به قدرت سیستم ایمنی بیمار، قابل پیشگیری نیستند.

برای جلوگیری از بروز عوارض ناشی از آنفولانزا یا گریپ، داروبین توصیه می کند که اگر به بیماری آنفولانزا مبتلا شدید، ظرف 48 ساعت پس از ظاهر شدن علائم، با پزشک خود تماس بگیرید. اطلاعاتی را درمورد مصرف یک داروی ضد ویروس مناسب که در درمان آنفولانزا موثر است، سوال بپرسید. زیرا، مصرف زودهنگام داروهای ضد ویروس، می‌تواند در کاهش علائم موثر باشد.

اگر تب شدید و تنفس سخت دارید با پزشک خود تماس بگیرید. سایر علائم خطرناک و جدی که درصورت مشاهده آن باید فورا به پزشک مراجعه کنید، عبارت‌اند از:

• تب همراه با لرز
• سرفه با خلط خونی
• مشکل در تنفس
• تنفس سریع و پی در پی
• تنگی نفس
• درد قفسه سینه
• خس خس سینه

چرا مردم معمولا در زمستان به آنفولانزا مبتلا می‌شوند؟

خیلی موارد ممکن است در ابتلای افراد به انفولانزا در زمستان نقش داشته باشند:

• ویروس در زمستان بیشتر در محیط داخل خانه زنده می‌ماند، زیرا هوای خانه رطوبت کمتری نسبت به بیرون دارد.
• ویروس زنده که در هوا معلق است، می‌تواند به راحتی از طریق بینی، دهان و چشم‌ها وارد بدن شده یا روی اجسام مختلف بشیند.
• در زمستان، ما زمان بیشتری را در داخل خانه می‌گذرانیم و تماس نزدیک‌تری با یکدیگر داریم. همین دلیل، انتشار ویروس آنفولانزا را آسان‌تر می‌کند.

آیا احتمال ابتلا به آنفولانزا با داشتن آلرژی بیشتر است؟

خیر. آلرژی تاثیری در ابتلا به آنفولانزا ندارد. اما، افراد مبتلا به آسم در هنگام ابتلا به آنفولانزا، بیشتر در معرض عوارضی مانند ذات الریه هستند. همچنین نوزادان زیر 6 ماه، زنان باردار، افراد با سیستم ایمنی سرکوب شده، افراد مبتلا به دیابت، افراد مبتلا به بیماری ریوی، افراد مبتلا به بیماری عصبی، افراد مبتلا به بیماری قلبی و افراد مسن نیز در معرض خطر عوارض هستند.

پیشگیری از بیماری آنفولانزا

آنفولانزا، سرماخوردگی و ویروس‌های کووید-19، از طریق ذرات ریز تنفسی موجود در هوا پخش می‌شوند. فرد بیمار عطسه و سرفه می‌کند و قطرات ریز حاوی ویروس را در محیط پخش می‌کند. اگر فرد بیمار به سطوح دست بزند، باعث آلودگی سطوح می‌شود. اگر سطوح آلوده را لمس کند و سپس دست خود را به دهان، چشم‌ها و بینی خود بزند، ممکن است به آنفولانزا دچار شود.

برای کمک به محافظت از خود و جلوگیری از انتشار ویروس‌های سرماخوردگی و آنفولانزا، موارد زیر را مدنظر داشته باشید:

• دست‌های خود را مرتب بشویید و اگر به آب و صابون دسترسی ندارید، از ژل ضدعفونی کننده برپایه الکل استفاده کنید.
• ماسک بزنید
• در صورت نداشتن دستمال کاغذی، داخل خم آرنج خود سرفه و عطسه کنید. پس از آن دست‌های خود را بشویید.
• هنگام سرفه، سر خود را از دیگران برگردانید.
• به چشم، بینی یا دهان خود دست نزنید. این کار از ورود میکروب‌ها به بدن شما جلوگیری می‌کند.
• سطوح مشترک (مانند تلفن و صفحه کلید) را مرتباً تمیز و ضدعفونی کنید. ویروس‌ها می‌توانند تا 24 ساعت روی سطوح زندگی کنند.
• در فصل سرماخوردگی و آنفولانزا از مکان‌های شلوع دوری کنید.
• هر سال واکسن آنفولانزا بزنید. واکسن‌ها صد در صد از ابتلای شما به آنفولانزا محافظت نمی کنند، اما بهترین راه برای جلوگیری از آن هستند.
• از غذاهای سالم برای تقویت سیستم ایمنی خود استفاده کنید، مانند سبزیجات و میوه‌های سبز تیره، قرمز و زرد.
• به طور منظم ورزش کنید. افرادی که ورزش می‌کنند ممکن است همچنان به ویروس مبتلا شوند، اما اغلب علائم شدید ندارند، و ممکن است سریع‌تر بهبود یابند. همچنین، ورزش منظم، مانند ایروبیک و پیاده روی، ممکن است سیستم ایمنی بدن را تقویت کند. افرادی که به طور منظم ورزش می‌کنند کمتر دچار سرماخوردگی می‌شوند. آن‌‌ها همچنین ممکن است سریع‌تر از افرادی که به طور منظم ورزش نمی‌کنند، بهبود یابند. قبل از شروع یک برنامه ورزشی جدید با پزشک خود مشورت کنید.

بهترین درمان برای آنفولانزا چیست؟

هیچ درمانی تحت عنوان بهترین، برای آنفولانزا وجود ندارد. اما راه‌های زیادی وجود دارد که می‌توانید علائم را کاهش دهید. یکی راه های درمان آنفولانزا، مصرف داروهای تجویز شده توسط پزشک است. این داروها در صورت استفاده در زمان بروز اولین علائم، می‌توانند مدت زمان احساس بیماری را کوتاه کنند. این داروها درصورتیکه  ظرف 48 ساعت پس از بروز علائم مصرف شوند، بهترین اثر را دارند، اما اگر بیش از 48 ساعت پس از اولین علائم مصرف شوند، ممکن است به پیشگیری از بروز بیماری های جدی، کمک کنند. داروهای بدون نسخه سرماخوردگی و آنفولانزا می‌توانند تب، درد، گرفتگی بینی و سرفه را تسکین دهند اما، "درمان" نمی‌کنند. ازجمله داروهای موثر در درمان آنفولانزا عبارت است از:

داروهای ضد احتقان

داروهای ضد احتقان می‌توانند با کوچک کردن غشاهای مخاطی متورم در بینی، به تنفس بیمار کمک کنند. اما اگر بیمار دارای فشار خون بالا یا بیماری قلبی باشد، ابتدا باید با پزشک خود صحبت کند. اسپری‌های بینی نمکی نیز می‌توانند به باز کردن مجاری تنفسی کمک کنند. داروهای ضد سرفه، همراه با آب و آب میوه، می‌توانند به تسکین سرفه کمک کنند. توجه داشته باشید که از داروهای بدون نسخه سرفه و سرماخوردگی در کودکان زیر 4 سال استفاده نکنید. اگر کودک شما بین 4 تا 6 سال دارد، قبل از دادن هر دارویی با پزشک خود مشورت کنید. استفاده از این داروها برای کمک به کاهش علائم آنفولانزا در کودکان 6 سال و بالاتر بی خطر است. به دلیل خطر ابتلا به سندرم ری هرگز به افراد زیر 19 سال داروهای حاوی آسپرین ندهید.

نوشیدن مایعات زیاد برای هیدراته نگه داشتن بدن بسیار مهم است. این کار به شل شدن مخاط و ترشحات کمک می‌کند. نوشیدنی‌هایی مانند قهوه، چای و کولاهای حاوی کافئین را محدود کنید. این مواد باعث دفع مایعات از بدن می‌شوند. هرچیزی که میل دارید مصرف کنید. سعی کنید غذاهای ساده و مقوی مانند برنج سفید یا آبگوشت بخورید

 آنتی بیوتیک ها

آنتی بیوتیک‌ها به درمان آنفولانزا یا سرماخوردگی کمکی نمی‌کنند. زیرا، داروهای آنتی بیوتیک باکتری‌ها را از بین می‌برند، اما هیچ ویروسی از جمله ویروس‌هایی که باعث آنفولانزا یا سرماخوردگی می‌شوند را از بین نمی‌برند. با این حال، آنفولانزا می‌تواند سیستم ایمنی بدن را ضعیف کرده و راه را برای عفونت‌های باکتریایی باز کند. اگر آنفولانزای شما شروع به بهبود کرد و سپس بدتر شد، ممکن است دچار یک عفونت باکتریایی شده باشید و باید فورا به پزشک مراجعه کنید. زیرا،  ممکن است درمان آنتی بیوتیکی لازم باشد.

جمع بندی

ویروس‌های آنفولانزا به طور مداوم در طول زمان تغییر می‌کنند. این تغییر مداوم، ویروس را قادر می‌سازد تا از سیستم ایمنی بدن عبورکرده و زمینه ابتلا به آنفولانزا را در تمامی افراد فراهم کند. فرآیند ابتلا به بیماری آنفولانزا در بدن به این صورت است که: در بدن فرد مبتلا به ویروس، آنتی بادی‌هایی برای مقابله با آن ایجاد می شود. با تغییر این ویروس، آنتی بادی‌های "قدیمی" دیگر ویروس "جدیدتر" را تشخیص نمی‌دهند و فرد بیمار می شود. با این حال، آنتی‌بادی‌های قدیمی‌تر می‌توانند محافظت نسبی در برابر ویروس‌های جدیدتر ایجاد کنند.

با این توضیحات، برای جلوگیری از ابتلا به بیماری آنفولانزای جدید، به خصوص در فصول سرد سال، توصیه می شود که سالانه واکسن مورد نظر را دریافت کنید. همچنین، ازآنجاییکه آنفولانزا با سرماخوردگی شباهت هایی دارد، اکثر افراد درهنگام بیماری، تصور می کنند که دچار سرماخوردگی شده و با درمان های خانگی قصد خود درمانی دارند. درحالیکه مکن است فرد دچار آنفولانزا شده و داروهای سرماخودگی در او تاثیری نداشته باشد. بنابراین، توصیه می شود که درهنگام مشاهده علائم مشابه با سرماخوردگی، به پزشک مراجعه کرده و از نوع بیماری و نحوه درمان خود آگاهی پیدا کنید.