در این مقاله به بررسی مواردزیر میپردازیم:
- داروهای محرک برای درمان بیش فعالی
- دارو های غیر محرک درمان بیش فعالی
- مشاوره برای اختلال کم توجهی-بیش‌فعالی
- برای بیش فعالی چه کنیم؟
- بیش فعالی همزمان با افسردگی
درمان کم توجهی و بیش فعالی به سادگی مصرف یک قرص روزانه نیست. کم توجهی و بیش فعالی برای همه متفاوت است، بنابراین درمان واحدی برای همه وجود ندارد. برنامه مراقبتی شما به چیزهای زیادی بستگی دارد، از جمله اینکه این اختلال چگونه زندگی شما و سایر مشکلات سلامتی که دارید، و هر دارویی که برای آنها مصرف می کنید را تحت تاثیر قرار می دهد.
دارو می تواند با تغییر نحوه عملکرد مغز به کنترل علائم بیش فعالی کمک کند در کنار داروها، مشاوره می تواند مهارت هایی را برای مدیریت زندگی روزمره به آموزش دهد. این امر به فرد می آموزد که چگونه با مشکلاتی، مانند از دست دادن چیزها، به راحتی حواس پرت شدن یا دیر رسیدن که ممکن است باعث اختلال شود ، مقابله کند.
ممکن است مدتی طول بکشد تا فرد و پزشکتان درمان یا درمان هایی را که برای شما بهترین کارآمد هستند پیدا کند. همچنین، ممکن است لازم باشد روش درمان بیش فعالی را تغییر دهد زیرا علائم، سبک زندگی و نیازهای افراد در طول زمان تغییر می کند.
در هنگام مراجعه به پزشک یا مشاور، بسیاری از شرایط زندگی روزمره و نیز سبک زندگی هر فرد در نظر گرفته میشود و اهدافی مانند مدیریت بهتر زمان، بهبود عملکرد کاری یا ایجاد روابط پایدار ایجاد میگردد.
داروهای محرک بیش فعالی
اکثر افرادی که تحت درمان اختلال کم توجهی - بیش فعالی قرار می گیرند، آمفتامین های تجویزی یا متیل فنیدیت ها را مصرف می کنند. آنها ممکن است به فرد کمک کنند بیشتر توجه کند و به مغز شما کمک کنند تا سیگنال ها را ارسال و دریافت کند تا بتوانید واضح تر فکر کنید. آنها همچنین می توانند شما را از اقدام بر اساس انگیزه ایی منع کنند. این داروها عبارتند از:
- مبتنی بر آمفتامین
- مبتنی بر متیل فنیدات
این داروها به دو شکل کوتاه اثر و طولانی مدت وجود دارند. داروهای کوتاه اثر، پس از حدود 4 ساعت از بین می روند، در حالی که داروهای طولانی مدت، می توانند 8-12 ساعت طول بکشند. اگر صبح‌ها یک داروی طولانی‌اثر مصرف می‌کنید، ممکن است بعد از ظهر به دوز کوتاه اثر نیاز داشته باشید. این امر می تواند به شما کمک کند تا کلاس های بعد از ظهر یا پایان روز کاری را پشت سر بگذارید. با پزشک خود صحبت کنید تا تصمیم بگیرید کدامیک برای روتین شما بهترین کار را دارد و بهترین زمان از روز برای مصرف دارو را مشخص کنید. از جمله این داروها میتوان به:
- آتوموکستین
- سیتی کولین
- متسل فنیدات
- پیراستام
با توجه به اینکه درمان بیش فعالی با درو ممکن است برای افراد مختلف دارای میزان داروی متفاوت باشد، پزشکان احتمالا دارو را برای افراد با دوز کم شروع می کنند و می بینند که آیا به کاهش علائم کمک می کند یا خیر. با گذشت از زمان شروع درمان بسته به شرایط میزان دوز داروها افزایش یا کاهش میابد.
همچنین اگر عوارض جانبی شما را آزار می دهد، ممکن است لازم باشد دارو یا دوز مصرفی خود را تغییر دهید. داروهای محرک می توانند عوارض جانبی مانند خشکی دهان، کاهش اشتها، بی خوابی و سردرد ایجاد کنند. اما هرگز بدون اطلاع پزشک، مصرف دارو را به طور ناگهانی قطع نکنید.
اگر مشکلات سلامتی مانند بیماری قلبی، گلوکوم(آب سیاه چشمی) یا سابقه مصرف الکل یا مواد مخدر دارید، ممکن است محرک ها مناسب نباشند. مطمئن شوید که پزشک از سابقه پزشکی و روانشناختی شما اطلاع دارد. اگر داروی ضد افسردگی مصرف می کنید، قبل از مصرف دارو محرک نیز با پزشک خود صحبت کنید.
انتظار نداشته باشید که هیچ داروی کم توجهی و بیش فعالی همه علائم شما را از بین ببرد. بسیاری از متخصصان مشاوره به همراه دارو را توصیه می کنند. تغییرات سبک زندگی نیز می تواند کمک کننده باشد.
داروهای غیر محرک ها برای درمان بیش فعالی و کم توجهی
اگر محرک‌ها برای شما مؤثر و مناسب نیستند، ممکن است پزشک یکی از این داروها مانند اتوموکستین را تجویز کند. آنها سطح یک ماده شیمیایی را در مغز افزایش می دهند که به کنترل رفتار کمک می کند.
همچنین ممکن است پزشک شما داروی ضد افسردگی بوپروپیون را پیشنهاد کند، اما این دارو برای بیش فعالی بزرگسالان مورد تایید FDA نیست.
داروهای غیرمحرک ممکن است چند هفته طول بکشد تا شروع به کار کنند و ممکن است عوارض جانبی مانند سوزش سر دل، یبوست و میل جنسی کم داشته باشید. اینها ممکن است به مرور زمان از بین بروند.
اگر نمی توانید سایر داروهای بیش فعالی را مصرف کنید، پزشک ممکن است یکی از دو داروی فشار خون را تجویز کند:
• کلونیدین
• گوانفاسین
این داروها می توانند به شما در مدیریت علائمی مانند تکانشگری و بیش فعالی کمک کنند.
عوارض جانبی شامل خشکی دهان، سرگیجه، سردرد و خواب آلودگی است.
مانند محرک ها، یافتن دارو و دوز مناسب برای شما ممکن است کمی طول بکشد.
مشاوره برای بیش‌فعالی
ممکن است همراه با داروهای بیش فعالی مشاوره دریافت کنید. یا ممکن است تنها نوع درمانی باشد که به آن نیاز دارید. پزشک می تواند شما را به یک مشاور یا درمانگر ارجاع دهد که می تواند به شما کمک کند تا با مشکلات روزمره ای که این اختلال می تواند به همراه داشته باشد، مقابله کنید.
درمان رفتار شناختی (CBT) می تواند به شما یاد دهد که چگونه:
- زمان خود را مدیریت کنید
- برای آینده نزدیک و در ادامه مسیر برنامه ریزی کنید
- احساسات خود را مدیریت کنید
- با استرس مقابله کنید
- اگر تمایل دارید در مورد خود بد فکر کنید، نگرش خود را تغییر دهید
- قبل از اقدام به همه چیز فکر کنید
- از انجام خطرات غیر ضروری خودداری کنید
مشاوره همچنین می‌تواند راه‌هایی را به شما بیاموزد که چیزها را بهتر به خاطر بسپارید و به شما نشان دهد که چگونه از تقویم و کتاب‌های روزشمار برای ساختار روزتان استفاده کنید.
همراه با مشاوره از یک متخصص سلامت روان، آموزش یا مربیگری در مورد اختلال کم توجهی و بیش فعالی را در نظر بگیرید. آموزش می تواند به شما و عزیزانتان کمک کند تا انتظارات واقع بینانه و اهداف درمانی تعیین کنید. یک مربی اختلال کم توجهی و بیش فعالی می تواند به شما کمک کند تا راه هایی برای حل مشکلات پیدا کنید و مطمئن شوید که به آنها پایبند هستید.
بیش فعالی همزمان با افسردگی
بسیاری از بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی ، دارای اختلالات دیگری مانند اضطراب یا افسردگی هستند. اگر بیش از یک بیماری دارید، پزشک ابتدا سعی می کند بفهمد کدامیک بیشترین مشکلات را برای شما ایجاد می کند. این موضوع به شما کمک می کند اولویت های درمانی را دسته بندی کنید.
ممکن است پزشک یک داروی ضد افسردگی یا ضد اضطراب همراه با یک داروی کم توجهی و بیش فعالی تجویز کند. آنها به خاطر خواهند داشت که کدام داروها می توانند با یکدیگر تداخل یا تضاد داشته باشند. و آنها مراقب عوارض جانبی دردسرساز خواهند بود. به خاطر داشته باشید که ممکن است چند هفته طول بکشد تا نتایج داروهای ضد افسردگی یا داروهای ضد اضطراب را مشاهده کنید.
CBT و انواع دیگر مشاوره می تواند بیش فعالی و سایر بیماری های عاطفی و روانی را درمان کند. بنابراین اگر بیش از یک مشکل دارید، درمان می تواند مفید باشد.
شما چه کار دیگه ای میتوانید انجام دهید؟
در کنار مصرف داروهای خود و مراجعه به مشاور، کارهایی وجود دارد که می توانید به تنهایی انجام دهید که ممکن است به برخی از علائم پیش فعالی یابیش فعالی کمک کند:
- غذاهای سالم بخورید.
- ورزش منظم داشته باشید.
- باندازه کافی بخوابید.
- راه هایی برای مدیریت استرس خود پیدا کنید، مانند مدیتیشن یا یوگا
مکمل های حاوی امگا 3 نیز فوایدی را نشان داده اند. برخی تحقیقات نشان می دهد که امگا 3 می تواند بیش فعالی و مشکلات رفتاری را در برخی از کودکان مبتلا به بیش فعالی کاهش دهد. اما مدتی طول می کشد تا اثرات خود را نشان دهند، معمولاً 3-8 هفته.
همچنین در مورد پیوستن به یک گروه حمایتی فکر کنید تا با بزرگسالانی که با کم توجهی و بیش فعالی زندگی می کنند ارتباط برقرار کنید.
.jpg)
