علائم بیش فعالی در سنین مختلف

درباره بیش فعالی در طول زندگی میخوانیم:

• بیش فعالی در کودکان بین 3 تا 7 سال
• بیش فعالی در کودکان 7 تا 11 سال
• بیش فعالی در نوجوانان
• بیش فعالی در بزرگسالان

در مورد اختلال بیش فعالی علائم متفاوتی وجود دارد که ممکن است علائم در افراد مختلف، یکسان نباشند. فقط یک متخصص می تواند با اطمینان بگوید که فرزند شما دارای اختلال بیش فعالی است. اما سرنخ هایی در هر سنی وجود دارد.

سه نوع اختلال کم توجهی و بیش فعالی وجود دارد:

• بیش فعال – تکانشی
• بی توجهی
• ترکیبی از هر دو

هر کدام علائم متفاوتی دارند و ممکن است با افزایش سن تغییر کنند.

بیش فعالی در کودکان بین 3 تا 7 سال

بچه های کوچک دسته ای فعال و سرکش هستند. بنابراین چگونه می توانید تشخیص دهید که آیا فردی دارای اختلال کم توجهی و بیش فعالی است یا نیست؟ معمولا رفتارهای سرکش آنها افراطی است.

استیون کاف، دکترای دانشگاه فلوریدا، جکسون‌ویل، می‌گوید: «این بچه‌ها می‌دوند، می‌پرند، از همه چیز بالا می‌روند، نمی‌توانند آرام بنشینند، همیشه صحبت می‌کنند». آنها اغلب به عنوان "متحرک های دائم" یا "راننده موتور" توصیف می شوند.

راسل بارکلی، دکترای دانشگاه پزشکی کارولینای جنوبی، رفتارهای بی قراری را شرح می دهد: آنها به سادگی نمی توانند برای مدت طولانی روی چیزی تمرکز کنند، حتی یک داستان قبل از خواب.

اما برخی از کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی و بیش فعالی می توانند روی چیزهایی که به آنها علاقه مند هستند تمرکز کنند، مانند اسباب بازی های خاص یا بازی های ویدیویی.

در حالی که ممکن است علائم هشدار دهنده را در همان ابتدا ببینید، ولی تشخیص معمولا کمی دیرتر انجام می شود. یک پزشک می تواند در مورد اینکه چگونه پرورش فرزند خود را با برنامه پیش ببرید، به شما کمک کند.

بیش فعالی در کودکان 7 تا 11 سال

همه کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی و بیش فعالی بیش فعال نیستند. اما اگر کودکی اختلال بیش فعالی داشته باشد، در طول سالهای مدرسه نشان داده می شود. ممکن است علائم دیگری نیز مشاهده کنید. آنها ممکن است نتوانند تمرکز کنند و ممکن است در تصمیم گیری های خوب یا برنامه ریزی چیزهای مختلف دچار مشکل شوند. بارکلی می گوید: ((آنچه می بینید ظهور یک اختلال پیچیده تر و بیشتر است.))

آنها همچنین ممکن است نسبت به سایر کودکان هم سن و سال خود با مشکلات بیشتری مواجه شوند:

• اشتراک گذاری
• نوبت گرفتن
• اجازه کرفت از دیگران برای صحبت کردن
• اتمام تکالیف یا کارهای خانه
• پیگیری مواردی مانند تکالیف و دروس

بارکلی می گوید، همچنین، کودک مبتلا به اختلال بیش فعالی می تواند احساساتی باشد. اگر چیزی آنها را ناامید کرد، "شما خواهید دید که ناامیدی ظاهر می شود." اگر بگویید ممکن است آنها را به فیلمی ببرید، احتمالا بی وقفه در مورد آن فیلم از شما بپرسند. "اگرشما به آنها پاسخ ندهید بگویید، آنها عصبانی میشوند. "

از آنجایی که آنها ممکن است بدون فکر کردن به چیزها عمل کنند، ممکن است کودک شما در معرض حادثه باشد.

هیچ آزمایشی برای اختلال بیش فعالی وجود ندارد. کاف می‌گوید: بسیاری از بچه‌ها نشانه‌هایی دارند، اما برای تشخیص اختلال کم توجهی و بیش فعالی، چندین علامت باید حداقل به مدت 6 ماه وجود داشته باشد و آن علائم  باید بر زندگی اجتماعی و تکالیف مدرسه تأثیر بگذارند.

هنگامی که متوجه شدید فرزندتان اختلال کم توجهی و بیش فعالی دارد، شما و پزشکتان در مورد درمان ها صحبت خواهید کرد. آنها اغلب شامل درمان دارویی و رفتار درمانی می شوند. ممکن است لازم باشد قبل از تصمیم گیری در مورد درمان های مناسب، چیزهای مختلفی را امتحان کنید.

بیش فعالی در نوجوانان

در سال های نوجوانی، بیش فعالی تمایل به بهبودی دارد. اما ممکن است فرزند شما احساس بی قراری کند و از نشستن طولانی مدت ناراحت باشد.

بارکلی خاطرنشان می کند که در این مرحله، "مشکلات دیگر که با زمان، انگیزه، و به صورت سازماندهی شده  برای افراد مبتلا به پیش فعالی  وجود دارد ، باعث بروز بیشترین علائم برای آنها خواهد شد."

یک نوجوان مبتلا به اختلال کم توجهی و بیش فعالی ممکن است برای تمرکز روی تکالیف مدرسه مشکل داشته باشد، اما ممکن است با بازی‌های ویدیویی که پاداش‌های فوری(یا همان کسب امتیاز در بازی) می دهد، به خوبی عمل کند.

ممکن است همه نوجوانان احساساتی باشند، اما یک مبتلا به بیش فعالی ممکن است در کنترل احساسات خود مشکل بیشتری داشته باشد.

به دلیل تمایل به تکانشگری، یک نوجوان مبتلا به اختلال کم توجهی و بیش فعالی ممکن است کارهای خطرناکی انجام دهد، از جمله مصرف الکل و مواد مخدر، دروغ گفتن، دزدی و داشتن رابطه جنسی محافظت نشده. نداشتن ایمنی در خودرو نیز ممکن است مشکل ساز باشد. بارکلی می گوید: "این موضوع یکی از بدترین اختلالاتی است که می توانید در حین کار با وسیله نقلیه موتوری داشته باشید."

بیش فعالی در بزرگسالان

بیش فعالی ناشی از اختلال کم توجهی و بیش فعالی با افزایش سن بیشتر از بین می رود. اما علائم دیگر همچنان در بسیاری از زمینه های زندگی مشکلاتی ایجاد می کند.

یک بزرگسال مبتلا به بیش فعالی ممکن است:

• نامرتب و بی نظم باشید
• در توجه کردن مشکل دارند
• برای به پایان رساندن وظایف مبارزه کند  
• اغلب کلید، کیف پول، عینک آفتابی یا تلفن همراه خود را گم می کنند
• از میانبرها، پشت فرمان یا در محل کار استفاده می کنند
• رابطه جنسی پرخطر داشته باشند
• سوء مصرف مواد مخدر و الکل
• مشاغل را به صورت ناگهانی ترک کنند
• ولخرجی کنند
• غذاهای ناسالم بخورند

آنها همچنین ممکن است مشکلاتی در روابط زناشویی داشته باشند. بارکلی می گوید: "میزان طلاق آنها بسیار بالاست."

با این حال، اگر در بزرگسالی تشخیص داده شود، ممکن است درک جدیدی از مشکلاتی که از دوران کودکی با آنها دست و پنجه نرم کرده‌اند به شما بدهد. درمان می تواند به آنها در رفع علائم کمک کند، بنابراین باید از آن ها پیروی کنند .اگر متوجه شدید که دیگر پاسخی نمی دهد، با پزشک در مورد انجام اصلاح صحبت کنید.